تعداد صفحات:77

نوع فایل:word

فهرست مطالب:

مقدمه

فصل اول

تاريخ سياسی،  اجتماعی سيستان در آستانه قيام يعقوب ليث

بخش اول

سيستان زاده هيرمند

بخش دوم

سيستان در فرهنگ و تمدن ايرانی

بخش سوم

فتح سيستان توسط اعراب

بخش چهارم

سيستان، پناهگاه خوارج

بخش پنجم

قيام حمزه آذرک خارجی

فصل دوم

يعقوب و اقداماتش

بخش اول

اصل و نصب صفاريان

بخش دوم

تشكيل دولت صفاريان و حكمرانی يعقوب

فصل سوم

يعقوب و تحكيم دولت صفاريان

بخش اول

يعقوب و خوارج

بخش دوم

يعقوب و كسب مشروعيت

منابع و مآخذ

مقدمه:

تاريخ صفاريان زمان و مكان محدودی از تاريخ پرفراز و نشيب ايران دوره اسلامی را در بر میگيرد يعقوب ليث صفاری در نزد ايرانيان همواره يادآور خاطر جوانمردان و عياران ايرانی است حركت او در حقيقت، حركت گروهی از مردم ايران است با مردم جوانمرد و استقلال طلب در ادامه نهضت های ملی و مذهبی ايرانيان عليه عرب ها و حكام دستگاه خلافت بنی اميه عباس .

تلاش او برای ايجاد حكومتی مستقل در ناحيه ای كهن و باستانی است كه خاطره بسياری از آداب و رسوم و رموز پهلوانی را در قلب خود جای داده است عمل او كردار عياری است كه ريشه در باورهای ظلم ستيزی و ايجاد اعتدال اجتماعی دارد كه از سويی از اعتقادات و ارزش های اسلامی و از سوی ديگر از فرهنگ ايرانی نشات گرفته است.

انديشه او در مبارزه با دستگاه خلافت عباسی و برقراری استقلال حتی در ناحيه‌های كوچک از شرق ايران هر چند خام و ناپخته بود ولی اولا وابسته به نهضت های سياسی - مذهبی و ملی ايرانيان پيشين نشات گرفته از آنان بود ثانيا مشروعی بود برای حكومت ايرانيان مسلمانی كه در قرون بعد جرات مقابله با دستگاه خليفه را پيدا كردند و هر كدام راه رسيدن به استقلال ايران و ايرانی را كوتاه تر نمودند .در اين پژوهش تلاش شده تا حدودی با منطقه سيستان قبل و بعد از اسلام و چگونگی رشد و به قدرت رسيدن يعقوب و اقداماتش را به رشته تحرير درآوريم .

بايد اين نكته را ذكر نمايم كه در رابطه با منابع اين دوره مشكلات اصلی وجود دارد و بطور عمده ويژگی های ساختاری اين دولت به ويژه در نخستين سال های شكل گيری آن باز میگردد از يک سو دلايل چند رهبری دولت صفاری در پی آن محيط دربار صفاری چندان علاقه ای به امور فرهنگی و علمی از خود نشان نداده و به همين سبب منبعی زيادی در دسترس نيست و از سوی ديگر صفاريان به دليل فرودستی پايگاه طبقاتی شان، حضور خوارج در ميان صفوم نشان و از آن بالاتری برای جسارتشان بر ضد خلافت عباسی، با تحقير و ناخشنودی و غرض ورزی بسياری از منابع رو به رو گشته اند از ديدگاه بيشتر مورخين كه خود نماينده و هواخواه محيط اشرافی و موانع حرمت دينی عباسيان بودند صفاريان جز گروهی از دزدان و راهزنان بی اصل و نسب و حقير نبودند كه راه طغيان بر ضد خليفه را در پيش گرفتند و سرانجام به سزای اعمال خود در دير العاقول رسيدند بدون شک اگر از آگاهی های فراوانی كه كتاب تاريخ سيستان در اختيار میگذارد محروم می مانديم بسيار از نقاط تاريک و مبهم در محدوده اين تحقيق همچنان بر جای می ماند.